[ad_1]
آیا دیکتاتوری بلاروس که هنجارهای بین المللی را نادیده می گیرد می تواند در عمل تنظیم شود؟
برچسب ها: # نکسا ، # رایانیر ، # رومان پروتاچویچ ، # بلاروس ، # الکساندر لوکاشنکو ، # اتحادیه اروپا
(قفس میمون واشنگتن پست ، الكساندر كولی)
آخر هفته گذشته ، نیروهای بلاروسی جنگنده ها را بسیج کردند تا هواپیمای غیرنظامی Ryanair را مجبور به فرود در فرودگاه پایتخت مینسک کنند. آنها دلیل دریافت اطلاعات را ذکر کردند که در میان مسافران ، تروریست هایی که می توانند تهدیدی جدی برای امنیت خود باشند ، سوزانده شدند. مقامات بلاروس ، روزنامه نگار 26 ساله ، رومان پروتاسویچ را در میان مسافران دستگیر کردند. پروتاسیویچ ، روزنامه نگار مستقر در لهستان ، بعدیمن مدیر مسئول کانال تلویزیونی نامیده شده هستم. NEXTA یک کانال ضد دولتی است که از دیکتاتور بلاروس الكساندر لوكاشنكو كه نزدیک به 30 سال در قدرت است انتقاد می كند. پلیس بلاروس می گوید از زمان انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته ، پروتاشویچ در مناطق مختلف بلاروس نگهداری شده است. اعتراضات ضد دولتیوی گفت که وی به برنامه ریزی و سازماندهی متهم شده است.
به گفته کسانی که در آن زمان در یک هواپیما بودند ، پروتاسویچ از این ترس داشت که رژیم لوکاشنکو بتواند او را بکشد. مقامات بلاروس همچنین صوفیا ساپگا ، دوست دختر پروتاشویچ و دانشجوی حقوق در دانشگاه حقوق بشر اروپا را دستگیر کردند. رهبران اتحادیه اروپا رژیم بلاروس را به دلیل “ربودن کشور” به دلیل این حادثه محکوم کرده و مسیر هواپیماهای خود را برای دور زدن حریم هوایی بلاروس تغییر دادند. وزیر امور خارجه ایالات متحده تونی بلینکن همچنین گفت که فرود اجباری هواپیمای شخصی از کشور دیگر “بسیار تکان دهنده” است ، در حالی که سخنگوی کاخ سفید جن ساکی آن را محکوم کرد و آن را “یک تحریک روشن تهدید کننده صلح بین المللی” دانست.
تحریک رژیم بلاروس به عنوان مورد دیگر “سرکوب فراملی” ثبت خواهد شد. سرکوب فراملی به معنای واقعی کلمه به معنای یک آژانس اقتدارگرا یا اطلاعاتی از دیکتاتوری است که مستقیماً به شخصیت های مخالف یا ضد دولت حمله می کند که به دلایل سیاسی به کشورهای دیگر تبعید می شوند. هواپیمای پروتاشویچ از آتن یونان بلند شد و به سمت ویلنیوس ، لیتوانی حرکت کرد که به نظر می رسد با خبرچین آژانس اطلاعاتی بلاروس است. به نظر می رسد که این منبع همچنین پروتاشویچ را در یونان مشاهده می کند که سفارت و روابط دیپلماتیک عادی ندارد.
نوشته شده توسط جان هدشاو یک کتابدر همان زمان ، ما بررسی کردیم که چگونه دیکتاتورهای آسیای میانه و آژانس های اطلاعاتی آنها سایر کشورها را به شدت سرکوب می کنند. آنها همچنین رهبران مخالف را که به دنیای غرب فرار کرده اند و نسبتاً ایمن محسوب می شوند ، ردیابی ، رهگیری ، ارعاب ، ربوده و حتی می کشند.
پس چرا دیکتاتورها سرکوب فراملی را انجام می دهند؟ تحقیقات نشان می دهد که دیکتاتورها انگیزه کافی برای انجام این کار را دارند. این نیز یک عامل مهم بود که با پیشرفت فن آوری ، می تواند حملاتی را انجام دهد که قبلاً ممکن نبود.
نخست ، دیکتاتورهایی که با پاکسازی حزب مخالف کره و در اختیار گرفتن رسانه ها قدرت خود را تثبیت کردند ، به خارج از کشور نگاه می کنند. چهره های مخالف و گروه های ضد دولتی که به کشورهای دیگر گریخته اند وزنه بردارانی هستند که آزادانه دیکتاتوری کشورشان را به جنایات دیکتاتوری متهم می کنند ، افراد خصوصی خود را افشا می کنند و قدرت جنگیده خود را از آنها می گیرند. دیکتاتورها آنها را “تروریست” می نامند. در نوامبر سال گذشته ، رژیم لوكاشنكو همچنین پروتاسویچ را در لیست تروریست ها قرار داد و ادعا كرد كه این تهدیدی برای امنیت ملی است.
با پیشرفت فناوری دیجیتال ، اکنون آژانس های اطلاعاتی در یک کشور می توانند کسانی را که مخالف رژیم هستند ، از نزدیک رصد کرده و در صورت لزوم برای ترساندن آنها در برابر آنها حاضر شوند. متوقف کردن و برهم زدن اعتراضات ضد دولتی که توسط پناهندگان خارج از کشور به دلیل سرکوب دولت ترتیب داده شده ، آسان تر شده است. در گذشته ، برای اعضای مخالف که به دلایل سیاسی به انگلیس یا ایالات متحده گریخته بودند ، ایمن محسوب می شد. با این حال ، اخیراً مشخص شده است که دیکتاتوری در لیبی ، که در آستانه فروپاشی بود ، یا دیکتاتوری در سوریه ، که چند سال درگیر جنگ داخلی است ، اعضای مخالف را در تبعید در انگلیس یا ایالات متحده تماشا می کند. .
مشکل دیگر این است که هنجارهای بین المللی ، که نقشی اساسی در جلوگیری از سرکوب فراملی داشتند ، ضعیف تر می شوند و اکنون تقریبا رسوا هستند. این بیشتر به دلیل “جنگ علیه ترور” است که توسط ایالات متحده انجام شده است. ایالات متحده با تأسیس و اداره مخفیانه اردوگاه های زندان در سراسر جهان ، حاکمیت بر قوانین ملی و بین المللی و جابجایی و محدود کردن زندانیان ، با کشورهای جهان همکاری می کند. جنگ آمریكا علیه تروریسم به رژیم های استبدادی مانند چین این اجازه را داده است كه اقلیت های موجود در كشور خود مانند اویغورها را مورد سرکوب قرار دهند و یا شخصیت های ضد دولتی پناهندگان سایر کشورها را تحت نظر داشته و سرکوب کنند.
نظارت ، بازرسی و سرکوب توسط دولت های هر کشور به روال جهانی تبدیل شده است. هر وقت مشکلی کشف می شود ، فقط مختصراً مورد انتقاد قرار می گیرد و وقتی سکوت می کند ، آژانس اطلاعاتی بررسی های خود را ادامه می دهد. سال 2021 گزارش در مورد خانه آزادیبا این حساب ، کشورهایی مانند چین ، ایران ، روسیه ، رواندا ، عربستان سعودی و ترکیه “عملیات” شدیدتری را در خارج از کشور آغاز کرده اند. در سال 2017 ، هنگامی که سرویس های اطلاعاتی آذربایجان گزارشگری را از همسایه گرجستان ربودند ، جامعه جهانی واکنش چندانی نشان نداد.
همانطور که مشخص شد ، روسیه بلافاصله جانب دولت بلاروس را گرفت. وزارت امور خارجه روسیهسخنران ماریا زاکاروا در ایالات متحده ، همانطور که انتظار می رفت ، به استاندارد دوگانه کشورهای غربی اشاره کرد.
وی افزود: “گفتن اینكه كشورهای غربی می گویند از آنچه در حریم هوایی بلاروس اتفاق افتاده است شوكه شده اند ، بسیار حیرت آور است.”
سخنگوی زاکارووا سپس به حادثه ای در سال 2013 اشاره کرد که ایالات متحده هواپیمایی را با هواپیمای رئیس جمهور بولیوی ، اوو مورالس ، در حریم هوایی اتریش به زمین نشست. این با “wtataboutism” ظاهر می شود ، که می گوید: “چه کسی فراموش کرده است که شما در گذشته چه کاری انجام داده اید و چه کسی چه کسی را لعنت می کند؟” در آن زمان ، ایالات متحده پس از شنیدن اطلاعاتی مبنی بر اینکه ادوارد اسنودن ، که اسناد محرمانه را برای آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) افشا می کرد ، برای رئیس جمهور مورالس در هواپیما بود ، این عملیات را انجام داد.
مهم نیست که این اقدامات در بلاروس چگونه قابل نکوهش است ، مسئولیت دادن به رئیس جمهور لوکاشنکو و سایر مقامات دولتی دشوار به نظر می رسد. بسیاری از کشورها نگرانند که از شهروندان آن کشورهایی که بر دیکتاتوری اصرار کرده اند تا سرکوب فرامرزی را به طور فعال مجازات کنند ، عصبانی شوند. ما معتقدیم که خسارت ناشی از نقض حقوق شهروندان آن یا نقض دستور امنیت بین المللی نسبتاً ناچیز است. در نتیجه ، تصمیم گرفته شد که هر بار برای گرفتن ساس ، کاه نسوزد و سرکوب فراملی بدون هیچ گونه تحریمی ادامه یافت. ما همچنین باید نگران اقدامات تلافی جویانه ای باشیم که ممکن است ناشی از اعمال مجازات بر دیکتاتوری هایی مانند بلاروس و روسیه باشد.
انگلیس و اتحادیه اروپا ابتدا استفاده از پرچم های بلاروس در حریم هوایی انگلیس و اروپا را ممنوع کردند و دستور دادند همه پرچم های اتحادیه اروپا حریم هوایی بلاروس را دور بزنند. اما به نظر می رسد حتی در داخل اتحادیه اروپا ، مجارستان مخالف اعمال تحریم های بسیار شدید علیه بلاروس است. مجارستان پیش از این ، هنگامی که اتحادیه اروپا نقض حقوق بشر یا اقدامات ضد دموکراتیک کشورهای مستبد مانند چین را مورد انتقاد قرار داده بود ، چندین بار نظرات مختلفی را ابراز کرده است.
برای شرکت های خصوصی ساده نیست که بتوانند به طور مستقیم اعتراض کنند یا تلافی کنند. مدیر عامل شرکت رایانیر مایکل اولری ، که ریشه این حادثه بود ، از این حادثه انتقاد کرد و آن را “دخالت دولت و دزدی دریایی دولت” دانست. در همین حال ، Ryanair همچنان به استفاده از مسیر از طریق فضای هوایی بلاروس ادامه می دهد. تجزیه و تحلیل اینکه انتقاد از بازیگران ضد دموکراتیک که به هنجارهای دموکراتیک پایبند نیستند از اعمال واقعی تحریم ها جدا است و بار دیگر ثابت شده است که درست است. این امر خصوصاً درصورتی صادق است که برای اعمال تحریم ها مجبور باشم با مقداری آسیب اقتصادی روبرو شوم.
این حادثه نشان می دهد که سرکوب فراملی ، عقب نشینی دموکراسی و تجزیه هنجارهای بین المللی تا چه اندازه در هم تنیده است. بسیاری از سیاستمداران از ترس اینکه سیاست خارجی آنها تحت تأثیر قرار نگیرد ، تمایلی به محکوم کردن دیکتاتوری هایی که آشکارا هنجارهای بین المللی را نقض می کنند ، ندارند. مانند این مورد ، اگر دیکتاتوری امنیت شهروندان سایر کشورها را تهدید کند و جسورانه عمل کند ، جامعه جهانی باید واکنش شدیدتری نشان دهد.
هرگاه دموکراسی در دهه های اخیر عقب نشینی کرده باشد ، کشورهای غربی با استفاده از استانداردهای مختلف واکنش گزینشی و خونسردی نشان داده اند. در نتیجه ، جامعه بین الملل بندرت اتفاق نظر داشته است و دیکتاتورهایی مانند لوکاشنکو این بی تفاوتی را خورده و زندگی کرده و قدرت خود را حفظ کرده اند. حتی در حال حاضر ، مگر اینکه جامعه جهانی این رویداد را به شدت محکوم کند ، رژیم های استبدادی و دیکتاتورها سعی می کنند از هواپیماربایی و تهدید هواپیماهای غیرنظامی به عنوان ابزاری جدید برای سرکوب فراملی استفاده کنند. دیکتاتورها سعی می کنند مشکلاتی را در خارج ایجاد کنند ، حتی برای جلوگیری از نارضایتی های داخلی. همچنین نباید فراموش کنیم که این روشی است که مدتهاست دیکتاتورها برای یادآوری دشمن خارجی و استفاده از آن بهانه ای برای شکستن سکوت به کار می برند.
[ad_2]