تحلیلگران RAND چشم انداز چین را به عنوان یک ابرقدرت ارزیابی کرده اند
تحلیلگران شرکت RAND در گزارشی از موقعیت چین در صحنه جهانی تأیید کردند که این یک تأثیر اقتصادی جدی دارد ، اما به عدم توانایی پکن در ارائه یک مدل اصلی برای توسعه اشاره کرد
عکس: مارک شیفلباین / AP
تأکید بر اقتصاد
امروز ، دارایی اصلی چین قدرت اقتصادی آن است ، متخصصان شرکت تحقیقاتی RAND ایالات متحده در گزارش “درک تأثیر رقابت استراتژیک با چین” ، که به نقش پکن در صحنه جهانی می پردازد ، می گویند. طبق نتیجه گیری آنها برای چین ، موثرترین اهرم برای کشورهای ثالث فرصت ارائه مشارکتهای تجاری و سرمایه گذاری به آنها است – و این موثرتر از تهدیدهای مستقیم نظامی یا ترویج الگوی سیاسی چین است.
در گزارش خود ، متخصصان RAND تأثیر جهانی PRC را از نظر فشار نظامی و اقتصادی بر سایر كشورها و همچنین توانایی آن در ارتقا ارزش های خود تحلیل می كنند. محققان تلاش خود را برای ایجاد نفوذ در بیست کشور از جمله استرالیا ، برزیل ، آلمان ، هند ، اندونزی ، مکزیک ، تایلند و ویتنام متمرکز کردند.
بر اساس داده های سال 2018 ، لیست کشورهای وابسته به روابط اقتصادی با چین شامل لائوس (تجارت با چین 42٪ از کل تجارت تجاری این کشور را نشان می دهد) ، فیلیپین (41٪) ، ویتنام (33٪) ، استرالیا (32٪) ، کره جنوبی (30٪) و کامبوج (29٪). سرمایه گذاری مستقیم چین برای لائوس (78.5٪ کل سرمایه گذاری مستقیم خارجی) ، کنیا (33.7٪) ، کامبوج (24.8٪) و تایلند (14٪) بسیار مهم است.
روش موثر دیگر نفوذ چین توسعه روابط غیررسمی با نخبگان سایر کشورها است. کارشناسان RAND تلاش های چین برای نفوذ در نخبگان در استرالیا ، اندونزی ، فیلیپین و کره جنوبی را مثال می زنند. به عنوان مثال ، مقامات چینی ترجیحات اقتصادی را به سیاستمداران استرالیا و نیوزیلند برای انجام اقدامات مورد علاقه پکن ارائه می دهند. “چین توانایی خود را برای جلب حمایت در میان نخبگان و مقامات نشان می دهد <...> حتی با افکار عمومی منفی نسبت به چین در این کشورها “، تحلیلگران گفتند.
و در حالی که ایالات متحده از نظر نفوذ در منطقه آسیا-اقیانوسیه (APR) موقعیت پیشرو خود را حفظ می کند ، پکن شکاف خود را با واشنگتن کاهش می دهد. سپس از ارزیابی یکپارچه حاصل می شود قدرت آسیا و اقیانوسیه ، متشکل از اندیشکده Lowy Institute در سیدنی. عواملی مانند وضعیت اقتصاد (اندازه تولید ناخالص داخلی ، سطح توسعه فناوری و غیره) ، پتانسیل نظامی (هزینه های نظامی ، کیفیت سلاح و غیره) ، انعطاف پذیری (ثبات نهادها ، سطح امنیت ژئوپلیتیک ، ذخایر منابع) ، وزن سیاست خارجی و میزان نفوذ اقتصادی و نظامی. طبق محاسبات موسسه لووی ، رتبه بندی ایالات متحده در سال 2020 81.6 و پس از آن چین با 76.1 است. در حال حاضر در سال 2018 ، رتبه بندی آمریکا 84.5 و چین – 75.9 بود: طی دو سال ، پکن اختلاف خود را با واشنگتن 3.1 واحد کاهش داد. کارشناسان موسسه Lowy نتیجه RAND را تأیید می کنند که منبع اصلی چین قدرت اقتصادی آن است. براساس این شاخص ، پکن با رتبه 98.9 در مقابل 87.7 برای ایالات متحده در رتبه اول منطقه قرار دارد. از نظر میزان ارتباط اقتصادی با سایر کشورها ، منطقه آسیا و اقیانوسیه 37.2 امتیاز از ایالات متحده پیشی می گیرد. مقام سوم در رتبه بندی کلی موسسه لووی از سال 2020 توسط ژاپن (41) ، رتبه چهارم توسط هند (39.7) است. روسیه با امتیاز 33.5 در مکان پنجم قرار دارد.
مدل محدود
علی رغم رشد اقتصادی روزافزون ، توانایی چین در ارائه مدل توسعه جذاب به کشورهای دیگر بر اساس ارزشهای اصلی محدود است. آمد برای خروجی به RAND. به گفته محققان ، می توان از “مدل چینی” به صورت تئوریک و نه عملی صحبت کرد. “این تلاقی بین روشهای مختلفی است که توسط دولت ترویج می شود. [экономического] تحولاتی که با گذشت زمان تنظیم می شوند. به گفته کارشناسان ، این لیست مشخص و سازگار اقدامات نیست که می تواند در کشور دیگری اجرا شود.
به گفته تحلیلگران RAND ، اقتصاد چین احتمالاً طی سالهای آینده با مشکل روبرو خواهد شد. “در کنار نگرانی فزاینده در مورد فقدان حقوق بشر در چین ، کاهش فعالیت اقتصادی [в Китае] از جذابیت مدل او خواهد کاست “، در این گزارش آمده است. RAND گفت ، در حالی که ارزشهای دموکراسی و آزادی به خودی خود برای مردم جذاب است ، ارزشهای اقتدارگرایی فقط به عنوان وسیله ای برای موفقیت اقتصادی جذاب هستند. کارشناسان می گویند: “تلاش های چین برای افزایش نفوذ خود تا حد زیادی به این واقعیت محدود می شود که دریافت کنندگان نفوذ آنها ارزش های بیشتری نسبت به چین با ایالات متحده دارند.”
بر اساس پیش بینی شرکت مشاور PwC ، اگر در 2016-2020 رشد اقتصاد چین ، طبق داده های اولیه ، به 6٪ برسد ، پس در سال 2021-2030. کاهش خواهد یافت تا 3.4٪ تحلیلگران بانک هلندی Rabobank خاطرنشان می کنند که کندی در اقتصاد چین در بلندمدت تأثیر خواهد گذاشت پیر شدن جمعیت ، افزایش بدهی ، کاهش بهره وری و افزایش تنش های سیاسی. بنابراین ، اگر در پیش از بحران 2019 رشد تولید ناخالص داخلی چین 6 درصد بود ، در سال 2025 – طبق پیش بینی های بانک ، فقط 4 درصد. با این حال ، اگر پکن اصلاحات اقتصادی موفقی انجام دهد ، رشد تولید ناخالص داخلی در سال 2021-2030 می تواند به 7.5 درصد برسد ، شمرده شده اقتصاددانان از دانشگاه ملی استرالیا و دانشگاه کرنل در ایالات متحده.
از دیگر نقاط ضعف چین ناتوانی در رقابت با ایالات متحده در زمینه نفوذ نظامی است. بر اساس برآوردهای RAND ، ایالات متحده 13.7 میلیارد دلار صرف کمک های نظامی به سایر کشورها در سال 2018 کرده است و کشورهای پیشرو در اروپا – آلمان ، فرانسه ، انگلیس ، اسپانیا و ایتالیا – 7 میلیارد دلار و هزینه های سالانه چین برای کمک های نظامی تحلیلگران می نویسند ، اذعان می کنند که این عناصر هزینه های پکن طبقه بندی شده و بنابراین تعیین رقم دقیق دشوار است. اما اگر در سال 2017 ایالات متحده با 12 میلیارد دلار اسلحه به کشورهای دیگر عرضه کرد ، چین – با کمتر از 2 میلیارد دلار. بیشترین تأمین توسط کامبوج (115 میلیون دلار در سال 2013-2018) ، اتحادیه آفریقا (100 میلیون دلار) و افغانستان (70 میلیون دلار). از این گذشته ، چین فقط می تواند کشورهایی را که با آنها درگیری های ارضی دارد تهدید کند. کارشناسان RAND نتیجه گیری می کنند که قدرت رو به رشد چین مجبور است همسایگان خود ، از جمله ژاپن ، هند و استرالیا ، به دنبال راه هایی برای مهار پکن باشد ، از جمله با حمایت ایالات متحده.