[ad_1]
شعر آماندا گورمن “راه بالا”
برچسب ها: # The Hill We Climbing، # شاعر، # آماندا گورمن، # جو بایدن، # مراسم تحلیف
https://www.youtube.com/watch؟v=Wz4YuEvJ3y4
در مراسم تحلیف رئیس جمهور جو بایدن در 20 ام به وقت محلی ، شاید از همه قابل توجه ترین آماندا گورمن بود که اولین شخصی بود که در ایالات متحده عنوان “برنده جوایز ملی شاعر” را دریافت کرد. وی شعر “تپه ای که ما بالا می رویم” را ترجمه کرد که توسط شاعر گومن در مراسم تحلیف خود خوانده شد.
* ترجمه ادبیات نوشته شده به زبان های دیگر به کره ای ، البته کار بسیار متفاوتی از ترجمه مقاله ها یا ستون ها است. بخشی وجود دارد که طعم و مزه کلماتی که شاعر می خواهد بیان کند فقط در هنگام گوش دادن به زبان اصلی ، انگلیسی منتقل می شود. مطمئناً قافیه ها را بهتر می شنوید. در مورد سایر مقالات معرفی شده توسط News Peppermint نیز همین مورد وجود دارد ، اما این ترجمه همچنان مورد تجدید نظر قرار می گیرد ، به ویژه اگر خوانندگان عبارات بهتر یا تحریف های غلط را پیشنهاد دهند. اگر هوا اجازه می دهد ، فیلم 6 دقیقه ای را تماشا کنید.
متن اصلی سازمان یافته توسط گاردین را مشاهده کنید
بالای جاده
وقتی خورشید طلوع می کند ، امروز دوباره از خود می پرسیم. آیا واقعاً می توانید در تاریکی نوری را پیدا کنید که انتهای آن قابل مشاهده نباشد؟
خلائی که در آن هستیم و باید از آن عبور کنیم ، از این دریا طوفانی باید عبور کنیم.
ما با شجاعت در مقابل نیروی در حال سقوط جانور در راه ایستادیم.
ما آموخته ایم که سکوت همیشه آرام نیست و هنجارها و دیدگاه های بی شماری که درست و غلط را تعیین می کنند همیشه عادلانه نیستند.
با این حال ، سپیده دم همیشه پیش روی ماست.
شاید به نور رسیده ایم.
قبل از ما که زمان سخت کوشی را تحمل کرده ایم ، یک حالت مداوم ، فقط ناقص وجود دارد.
ما در جهانی زندگی می کنیم که یک دختر سیاه پوست لاغر که از فرزندان یک برده است و توسط مادری بزرگ تربیت می شود آرزو دارد رئیس جمهور شود و آیاتی را برای رئیس جمهور بخواند.
البته ما هنوز همه چیز را نداریم. حتی عالی هم نیست. این بدان معنا نیست که ما از هر لحاظ برای یک جامعه کامل تلاش می کنیم.
بلکه ما برای جامعه ای تلاش می کنیم که هدف مشخصی را دنبال کند. هدف آن ایجاد دولتی است که همه فرهنگ ها ، نژادها ، شخصیت ها و شرایط انسانی را در بر بگیرد.
به همین دلیل است که ما در جاده پیش رو نگاه می کنیم و نگاه می کنیم. به جای نگاه کردن به تخته سنگ برای جدا کردن ما.
اگر می خواهیم آینده خود را در اولویت قرار دهیم ، باید اختلاف را در خود ببندیم ، زیرا نمی توانیم بر اختلافاتی كه بین ما بوجود می آید تأكید كنیم.
قرار دادن اسلحه نیز برای کشش به سمت یکدیگر با کشش است.
ما دنیایی را دنبال می کنیم که در آن هیچ کس آسیب نبیند و همه با هم هماهنگ زندگی کنند.
حداقل خوب است ، زیرا دنیا فقط واقعیت زیر را می داند.
ما حتی در اوقات غم انگیز بزرگ شدیم و گرچه صدمه دیدیم اما امیدمان را از دست ندادیم.
ما سخت کار کردیم تا اینکه خسته شدیم تا برای همیشه با هم متحد شویم و پیروز شویم.
نه به این دلیل که دیگر هرگز نامیرا نخواهیم شد که هیچ شکستی نمی دانند. این بدان دلیل است که ما هرگز تحمل تفرقه ای را که دوباره ما را می خورد تحمل نخواهیم کرد.
کتاب مقدس به ما می گوید که همه می توانند زیر درختان انگور و انجیر خود بنشینند و کسی نمی ترسد.
اگر بخواهیم از زمانی که به ما داده شده دوام بیاوریم ، پیروزی دور از دسترس نخواهد بود. هر پلی که ساخته ایم پر از پیروزی خواهد بود.
این نوید یک چمنزار کوچک اما راحت است که پس از تصمیم به عبور از این فاجعه و صعود به این کوه سخت در برابر ما آشکار خواهد شد.
آمریکایی ها بیش از غروری که ما از نیاکان خود به ارث برده ایم ، دارند.
قدرت این است که به گذشته نگاه کنیم و قسمت اشتباه را اصلاح کنیم ، یعنی قدرت روبرو شدن با گذشته.
ما به تازگی برای سرنگونی کشور به جای اینکه این کشور را به محلی برای زندگی مشترک تبدیل کنیم ، دچار خشونت شده ایم.
خشونت علیه دموکراسی تلاشی برای نابودی آمریکا بود. این آزمایش تقریباً موفقیت آمیز بود.
اما می دانیم که ناگفته نماند. دموکراسی می تواند لحظه ای به تأخیر بیفتد ، اما هرگز نمی تواند برای همیشه فتح شود.
با اعتقاد به این واقعیت و ارزش ، ما به دنبال دیدن آینده هستیم و گذشته ما به تاریخ تبدیل می شود و قدم های ما را روشن می کند.
می توانید آن را عصر نجات ساده بنامید.
در ابتدا از این دوران می ترسیدم.
همچنین احساس کردم که حاضر نیستم در دنیایی دیوانه روی پای خودم بایستم.
همانطور که در برابر دنیا ایستادیم ، فهمیدیم که قدرت باز کردن دوره ای جدید را داریم و می توانیم امید و خنده را به تنهایی برآورده کنیم.
بنابراین ، در یک لحظه ، فکر کردم ، “چگونه می خواهم از این وضعیت وحشتناک عبور کنم؟”
ما به گذشته برنخواهیم گشت ، به آینده خواهیم رفت.
این کشور ممکن است از زخم های گذشته آسیب دیده باشد ، اما کاملاً ، دلسوز ، شجاع ، شجاع و آزاد است.
ما نه به عقب نگاه خواهیم کرد و نه تسلیم تهدیدها خواهیم شد. دانستن اینکه اگر با اینرسی عمل نکنید ، نمی توانید به نسل بعدی افتخار کنید.
زیرا اشتباهات کوچک ما می تواند بار سنگینی بر دوش آنها باشد.
اما یک چیز روشن است. وقتی عزم صحیح را به رحمت اضافه کنیم ، می توانیم عشق میراث زمانه خود را انتقال دهیم. به این ترتیب ، وقتی بچه ها به دنیا می آیند ، حقوقی که خواهند داشت بهبود می یابد.
بیایید به کشوری برویم که از کشوری که به ارث برده ایم بهتر است.
با بیرون آمدن هر نفس از قلب تپنده ، دنیای زخمی را به مکانی شگفت تبدیل خواهیم کرد.
در تپه های طلایی به غرب ، در وزش باد شمال شرقی ، جایی که اجداد ما برای اولین بار ارزش انقلاب را آموختند ، در میانه غرب ، جایی که دریاچه ها و شهرها به تناوب در می آیند ، به جنوب ، جایی که خورشید طلوع می کند ، ما متحد خواهیم شد.
ما بهبود خواهیم یافت ، درک خواهیم کرد و بهبود خواهیم یافت.
در همه جهات ، کشور ما و مردم متنوع و زیبا به پا خواهند خاست و نیروهای خود را متحد می کنند. بدون وقفه یکی خواهیم شد.
هنگامی که خورشید طلوع می کند ، ما از تاریکی عمیق خارج می شویم و بدون ترس منفجر می شویم.
طلوع آزادی جدیدی که ما به دست آورده ایم در راه است.
همیشه یک نور شدید وجود دارد.
اگر فقط بتوانیم با شجاعت نگاه کنیم ،
اگر فقط می توانستیم شجاع و آزاد باشیم.
[ad_2]