ممکن است سخنان زیادی وجود داشته باشد که ایالات متحده باید با متحدان خود همکاری کند و این ممکن است دروغ به نظر برسد ، اما اهمیت اتحاد در منطقه آسیا و اقیانوسیه بیش از هر زمان دیگری است. برای برقراری نظم در منطقه آسیا و اقیانوسیه ، بسیاری از کشورها و قدرت های مختلف باید متحد شوند. با این حال ، ارزیابی تک تک مزایای حفظ نظم فعلی تا زمانی که سیستم فعلی کاملاً نابود نشود و هرج و مرج غیرقابل کنترل به وجود نیاید ، برای تک تک ملت ها دشوار است. در ابتدا ، نیاز به اتحادیه یا اتحادیه بیشتر آشکار می شود که نظمی که با هم اتخاذ کرده ایم ، شکسته شود.

هنری کیسینجر این س preciselyال را دقیقاً در متن اروپا در قرن نوزدهم خواند. بینش کیسینجر امروز نیز معتبر است. رهبران سیاسی اروپا ، دور از آسیا ، ظهور چین را مانند سایر کشورهای آسیا و اقیانوسیه ، یک مشکل فوری نمی دانند. بنابراین ، چالش دیگری برای ایالات متحده است که تهدیدات چین برای آسیب رساندن به نظم در منطقه را به درستی به سایر متحدان اروپایی ایالات متحده اطلاع دهد و آنها را اعلام کند. این واقعیت که قدرت اقتصادی چین در حال رشد است و تأثیر زیادی بر اروپا دارد ، کار را حتی دشوارتر می کند. در حال حاضر ، در پایان سال گذشته ، چین یک قرارداد سرمایه گذاری واحد با اتحادیه اروپا (اتحادیه اروپا) امضا کرد. مذاکرات به کندی انجام شد و سرانجام به نتیجه چشمگیری رسید ، اما دولت بایدن تحت فشار سنگینی از سیاست های اروپا قرار گرفت.

با توجه به محدودیت های مختلف ، ایالات متحده باید در اتحاد با قدرت انعطاف پذیر و ابتکاری باشد. بهتر است به جای ایجاد یک ائتلاف بزرگ برای رسیدگی به همه موضوعات در یک زمان ، ذینفعان را به صورت موردی جمع آوری و تقویت کنید. به عنوان مثال ، یک مثال خوب این است که انگلستان به G-7 یک نهاد مشورتی ، D-10 را پیشنهاد داده است که شامل هند ، استرالیا و کره است. در صورت ایجاد D-10 ، اولین چیزی که در مورد آن بحث می شود ، مسائل تجارت ، فناوری ، زنجیره تأمین و استانداردها خواهد بود.

برای تأیید گسترش سرزمینی چین نیز به یک اتحاد نظامی نیاز است. اکنون استرالیا ، هند ، ژاپن و ایالات متحده با هم همکاری می کنند تا چین را در اتحاد به اصطلاح درجه دوم آزمایش کنند. علاوه بر این ، هند و ژاپن نقض حقوق بشر را که مقامات چینی در سین کیانگ و هنگ کنگ مرتکب شده اند ، همراه با هند و ژاپن به دلیل سرمایه گذاری در زیرساخت ها و 24 کشور منطقه در زمینه حقوق بشر محکوم می کنند.

هدف نهایی ائتلاف های مختلف و استراتژی های گسترده اصلاح تعادل متزلزل است ، همانطور که قبلا ذکر شد. جمع آوری نظرات برای تقویت عناصری که برای حفظ نظم محلی مهم هستند. در عین حال ، روشن است که اقدامات و اهداف چین می تواند آسیا را به عنوان یک کل تهدید کند. این دشوارترین کار در سالهای اخیر در میان وظایف در سطح استراتژیک ملی است که ایالات متحده مجبور به انجام آن بوده است.

دویست سال پیش ، متترنیخ و Castleley نسبتاً بدبین بودند و نگران رژیم ناامن بودند. آنها بدبینی و بدبینی داشتند که دولت ها ، سیاستمداران و دیگران در نهایت نمی توانند همکاری کنند زیرا آنها جاه طلبی های تاریکی داشتند ، اما آنها یک سیستم بسیار انعطاف پذیر و پایدار ایجاد کردند و مدت ها بیش از آنچه تصور می کردند به دنبال صلح و رفاه بودند. آنچه اکنون برای ایالات متحده و متحدانش در منطقه آسیا و اقیانوسیه و همچنین متحدانش در اروپا مورد نیاز است ، ممکن است ارزیابی واقعیت سرد و هدفی باشد که 200 سال پیش برای ایجاد یک سیستم خالی ایجاد شده است. اگر اهداف را بر این اساس تعیین کنیم و به طور پیوسته به آنها دست یابیم ، می توانیم صلح و رفاه را در منطقه آسیا و اقیانوسیه به ارمغان آوریم و منافع آن به طور مساوی در سراسر جهان توزیع می شود. نیمی از اقتصاد جهان ، نیمی از انتشار گازهای گلخانه ای و نیمی از سلاح های هسته ای جهان در منطقه است. ثبات و آرامش در منطقه آسیا و اقیانوسیه به این معنی است که همه دنیا در امنیت و آرامش هستند.